NIEDZIELA:

Kościół Św. Marcina 
6:00, 12:30, 18:30,
9:45 (z wyjątkiem wakacji)

Kościół Św. Jerzego
7:30, 8:30, 9:45, 11:15

DNI POWSZEDNIE:

Kościół Św. Marcina 
6:30 (z wyjątkiem wakacji),
7:00, 18:30 (17:30 okres zimowy)

Kościół Św. Jerzego
18:30 (X-XI; pn-pt; do Adwentu; 
Wielki Post - pn-pt/nd)

ŚWIĘTA:

Kościół Św. Marcina
6:30, 8:00, 9:00

Kościół Św. Jerzego
17:00, 18:30

poniedziałek: 10:00-12:00

wtorek: nieczynne

środa: 10:00-12:00, 15:00-16:00

czwartek, piątek: 10:00-12:00

sobota, niedziela: nieczynne

w dni powszednie: 15 minut przed każdą Eucharystią

w niedzielę: podczas Eucharystii

oraz w ramach stałego konfesjonału

w kościele Św. Marcina:

wtorek: 8:00-9:00

czwartek: 17:00-18:00

piątek: 8:00-9:00

Adoracja Najświętszego Sakramentu

codziennie w godzinach 7:30-17:00

w kościele Św. Marcina

(z wyjątkiem niedziel)

Kościół św. Marcina jest jedną z najstarszych świątyń katolickich na Ziemi Wielkopolskiej – pierwsze spisane informacje na jego temat pochodzą z 1257 roku. Wiadomo, że pierwotny drewniany kościół został zbudowany przez dziedziców Jarocina Jarockich, herbu Rawicz, a następnie (w wyniku zmian feudalnych, które zaszły na tych ziemiach w XV w.) przeszedł w ręce rodziny Radolinów. Z początku traktowany był jako kaplica rodowa, ale powoli przechodził remonty i ulegał rozbudowie ze względu na potrzeby (jak i ambicje) dziedziców Jarocina. Największe prace zostały wykonane w II. poł. XVII w. – wybudowano wtedy kryptę pod ołtarzem głównym, gdzie mieli spocząć kolejni zmarli z rodziny Radolińskich, powstała też kaplica Matki Bożej Bolesnej, później kaplica św. Stanisława Kostki oraz chór z organami wykonanymi w pracowni w Rychtalu.

Początkowo wolno stojąca drewniana dzwonnica z czterema dzwonami została wkomponowana w bryłę obiektu i jest umieszczona w wieży kościelnej, której ostateczny kształt został określony w trakcie najintensywniejszych prac remontowych w latach 1773 –1787 za panowania w Jarocinie Jana Radolińskiego. Z tamtego okresu pochodzi też tablica pamiątkowa w języku łacińskim umieszczona w ścianie kościoła po lewej stronie od wejścia z kruchty do nawy głównej.

Przebudowa i powiększenie objętości świątyni w wyniku przebudowy z XVIII w. spowodowały podniesienie sklepienia, wydłużenie przestrzeni kruchty oraz zabudowę organową w stylu romantycznym (instrument został na nowo skonstruowany w pracowni organmistrzowskiej Schuke’go w Poczdamie).

Obecnie po pracach remontowo – malarskich w latach 1998–2002 kościół św. Marcina odzyskał pierwotny wygląd oraz nabrał kolorytu poprzez renowację rzeźb, malowideł i witraży.

Najważniejsze zmiany w organizacji przestrzennej świątyni to odnowienie prezbiterium oraz nowy ołtarz z płyty granitowej konsekrowany w 2001r.

Prezbiterium zajmujące ok. 1/3 powierzchni obiektu posiada 3 ołtarze – wielki (z obrazem patrona św. Marcina) oraz 6 barokowymi drewnianymi figurami (św. Andrzeja Ap., św. Stanisława Kostki, św. Stanisława BM, św. Nepomucena, św. Franciszka Ksawerego, św. Jakuba Ap.). Ponad obrazem św. Marcina uwidoczniono scenę Wniebowzięcia NMP oraz Trójcę Świętą w asyście aniołów. Po prawej stronie znajduje się ołtarz św. Anny z jej obrazem oraz figurami św. Anny i św. Jana Chrzciciela, natomiast po lewej stronie w ołtarzu bocznym umieszczony jest obraz przedstawiający Przemienienie Chrystusa, a po bokach stoją rzeźby św. Hieronima i św. Jana Nepomucena.

Prawa kaplica boczna poświęcona jest Matce Bożej Bolesnej – w jej centrum znajduje się namalowana Pieta w asyście figur św. opatów nieznanych bliżej, a u góry tego ołtarza przedstawiono scenę chrztu małego indianina przez św. Franciszka Ksawerego. Na dodatkowym ołtarzu, gdzie przez cały dzień stoi monstrancja z Najświętszym Sakramentem umieszczony jest obraz św. Józefa. Ta kaplica jest także kaplicą rodową Radolińskich, stąd po bokach umieszczono tablice kamienne z inskrypcjami pośmiertnymi oraz portrety trumienne o obecnie dużej wartości artystycznej i historycznej.

Po drugiej stronie wybudowano kaplicę św. Stanisława Kostki, w której centrum znajduje się obraz ze sceną przyjęcia przez świętego jezuitę komunii podanej mu przez św. Barbarę w towarzystwie aniołów – obraz jest pokryty złoceniami. Ponad obrazem umieszczono rzeźbę przedstawiającą chrzest Jezusa w Jordanie. Przed głównym ołtarzem w tej kaplicy jest także dobudowany ołtarz z obrazem Chrystusa Cierpiącego.

Kościół św. Marcina jest zbudowany na planie krzyża w stylistyce łodzi z podniesionym dziobem (prezbiterium) i rufą (kruchta) oraz wieżą symbolizującą maszt. Najcenniejsze elementy architektoniczne to: ambona barokowa z poł. XVIII z figurami 5 Ojców Kościoła, figury drewniane z ołtarza głównego oraz obraz św. Anny Samotrzeciej z ołtarza bocznego i obraz Przemienienia Pańskiego.

Warto zauważyć jeszcze krużganki okalające kościół, których obecny kształt został nadany ostatecznie po kolejnym pożarze w I. poł. XIXw. oraz widniejącą przed zakrystią figurę św. Wawrzyńca wykonaną w 1744r. z piaskowca.